ข้อมูลเบื้องต้น
"ส...สายแล้วๆ!!!" เสียงฝีเท้าที่กระทบกับพื้นดังสนั่น เสียงนั้นไม่ใช่เสียงระเบิดเวลาหรือเสียงอัศวินวิ่งไล่กันแต่อย่างใดแต่นั่นเป็นเสียงฝีเท้าของหนุ่มผมเขียวที่กำลังจะเข้าเรียนสาย เจ้าชายลำดับที่สองของอาณาจักรโอลีฟเรตแดนอัญมณีกำลังใช้ทักษะการวิ่งที่ได้ชื่อว่าเร็วกว่าชีตาร์ของเขาสับสุดชีวิตเพื่อจะเข้าห้องเรียนให้ทัน เมื่อมาถึงหน้าห้องแล้วเขาก็ไม่ลืมที่จะเคาะประตู้เป็นมารยาทก่อนจะกระแทกประตูเข้าไปอย่างแรง
"อาจารย์!!! ขอโทษที่มาสายครับ!" กองกระดาษที่ตั้งอยู่ปลิวว่อนไปทั่วห้องจากแรงลมที่เกิดจากการกระแทกประตูขององค์ชาย
"มาสายอีกแล้วนะ เข้ามาได้" ครูผู้สอนตำหนิด้วยสีหน้าเย็นชาก่อนจะอนุญาตให้องค์ชายเข้ามาในห้องได้
"มาสายอีกแล้วนะ 'ลิดต์'" ชายผมน้ำเงินที่นั่งอยู่ไม่ไกลจากประตูแซวเพื่อนของเขาเบาๆ
"ก็เมื่อคืนนอนดึกเลยตื่นสายน่ะสิ 'ไซร์' นายมาถึงตั้งแต่เมื่อไหร่ล่ะ?" ลิดต์เอ่ยถามไซร์องค์ชายแห่งอาณาจักรแซฟิเนียแเดนอัญมณีผู้ไม่เคยมาเรียนสายเลยทั้งชีวิตของเขา
"ก่อนนาย 10 นาทีน่ะ" ไซร์ตอบกลับด้วยรอยยิ้มเชิงสมเพชเพื่อนตัวเอง
"แล้ว 'ทีเกอร์'ล่ะ?" ลิดต์หันไปมาๆอยู่หลายครั้งก่อนจะหันมาถามหาเพื่อนสนิทอีกคนของพวกเขา
"ลิดต์นายจำสำนวนนี้ได้มั้ย?" ไซร์ยังคงยิ้มสมเพชแบบเดิมอยู่ก่อนจะหันมาถามกลับลิดต์
"สำนวนไหน?"ลิดต์นึกอยู่สักพักก่อนจะถามไซร์ผู้มีความรู้ให้ช่วยเฉลยคำตอบ
"เหนือลิดต์ยังมีทีเกอร์..."
"มาแล้วครับ!!!!" ไม่ทันขาดคำประตูห้องเรียนก็ถูกกระแทกอย่างรุนแรงอีกครั้งพร้อมกับชายผมสีแดงเป็นประกายที่วิ่งพรวดเข้ามา ทั้งกระดาษและใบงานที่วางอยู่บนโต๊ะปลิวว่อนไปทั่วห้อง
"ทีเกอร์! มารยาทที่เคยสอนไปนี่ลืมหมดแล้วรึไง? สอนไปกี่ครั้งแล้วว่าก่อนจะเปิดประตูต้องเคาะก่อน แล้วมาสายแบบนี้..." เพราะการกระทำขององค์ชายจึงทำให้ถูกตำหนิอบรมยาวๆ ทั้งคาบเรียน
เมื่อถึงเวลาพักองค์ชายทั้งสามค่อยๆดันประตูและเดินออกมานอกห้องเรียนให้เงียบที่สุด เมื่อทั้งสามคนทยอยกันออกมาพ้นจากประตูห้องแล้วก็ถอนหายใจออกมาพร้อมกัน
“เห้ออออออออ”
“เกือบไม่รอดแล้วนะเนี่ย” ทีเกอร์พูดด้วยน้ำเสียงเหนื่อยหน่ายกับอาจารย์จอมมารที่ด่าเขาอยู่เป็นประจำ
“ที่จะไม่รอดน่ะเพราะใครกันล่ะ” ลิดต์แผ่รังสีอัมหิตใส่ทีเกอร์ผู้ที่ตัวเองทำผิดแท้ๆแต่ดันไม่รู้ตัว
“ว่าแต่คนอื่น ไม่ดูตัวเองเลยนะลิดต์” ไซร์สกิดลิดต์เบาๆ
“เห้อ...นั่นสินะ” ลิดต์ถอนหายใจออกมาอีกครั้ง
“เรื่องพรรคนั้นช่างมันเถอะ เราไปหาอะไรกินกันดีกว่า!” ทีเกอร์ดีดนิ้วพร้อมกับชวนสหายทั้งสองไปหาอะไรกินคลายเครียดหลังจากที่นั่งหลับในห้องเรียนอยู่สักพักใหญ่ๆ
“ฉันก็ว่างอยู่พอดี ไซร์ไปด้วยกันนะ” ลิดต์เงยหน้าไปมองนาฬิกาแขวนฝาสีน้ำเงินฝังแซฟไฟร์สัญลักษณ์ของอาณาจักรแซฟฟิเนียไว้
“ฉันไม่ว่างน่ะ มีงานในเมืองนิดหน่อย พวกนายไปกันสองคนก็ได้” ไซร์ตอบด้วยความเสียดายที่พลาดโอกาสไปเที่ยวกันพร้อมหน้ากับทีเกอร์และลิดต์ แต่ก็ยิ้มตอบเพื่อไม่ให้ทั้งสองคนลำบากใจ
“น่าเสียดายนะวันหลังไปเที่ยวด้วยกันให้ได้ล่ะ ไปกันเถอะะะ” สิ้นเสียงทีเกอร์ก็คว้ามือลิดต์ไปจับไว้แล้วเริ่มออกวิ่งไปโดยไม่ฟังเสียงตำหนิของไซร์ที่กำลังสั่งว่า ‘ห้ามวิ่งบนทางเดินในปราสาท’ หรือเสียงโวยวายของลิดต์ที่ดังอยู่ข้างหูนี่เอง
“วิ่งแบบนี้เดี๋ยวก็โดนดุอีกหรอกก!” ลิดต์เองก็โวยวายตลอดทางจนออกมาถึงนอกปราสาทและคอกม้าที่ทีเกอร์มัดม้าของตนเอาไว้แล้วกระโดดขึ้นหลังม้าไป
“ไปกันเถอะ!” ทีเกอร์ยกสายบังเหียนขึ้นตรียมจะออกวิ่ง
“เดี๋ยววววว!” ลิดต์เบรคทีเกอร์ไว้ทำให้ทีเกอร์วางมือลง
“นายขี่ม้าไปแล้วฉันจะไปยังไง?” ลิดต์กอดอกมองทีเกอร์ด้วยสายตาเคืองนิดๆ
“ซ้อนฉันไปไง” ทีเกอร์ตอบแบบไม่คิดอะไร
“ไม่มีม้าตัวอื่นแล้วรึไง?” ลิดต์หันไปมองคอกม้าที่ว่างเปล่า
“ถ้านายเห็นว่ามีก็ไปขอยืมซักตัวสิ” ทีเกอร์ตอบกวนๆ
“ถ้ามีคงทำไปนายแล้ว” ลิดต์เถียงกลับหน่ายๆแล้วกระโดดขึ้นไปนั่งซ้อนท้ายทีเกอร์
“จะไปละนะจับดีๆล่ะ!” ทีเกอร์ยกบังเหียนขึ้นแล้วสั่งให้ม้าคู่ใจออกวิ่งไป
“หวาาาา ขี่ช้าๆสิ!!!” ลิดต์ร้องเสียงหลงเมื่อม้าออกวิ่งด้วยความเร็วสูงมากๆ สูงกว่าที่เขาขี่ปกติเพราะทีเกอร์เป็นคนขี่จนต้องกอดเอวทีเกอร์โดยที่ไม่รู้ตัว ทีเกอร์เองเมื่อสัมผัสได้ถึงมืออุ่นๆที่โอบเอวมาก็แอบยิ้มนิดๆ ไม่มีใครคาดถึงหรอกว่าสาเหตุที่คอกม้าในปราสาทแซฟิเนียว่างอยู่ทั้งคอกเพราะทีเกอร์ได้สั่งทหารเอาไว้ว่าให้เอาม้าไปเก็บให้หมดเพราะลิดต์จะได้ซ้อนเขาไปและทีเกอร์ก็ตั้งใจสั่งให้ม้าคู่ใจของเขาวิ่งให้ไวที่สุดเพื่อให้ลิดต์กอดเอวเขาไว้ และทุกอย่างก็เป็นไปตามแผนที่วางไว้ทุกอย่าง
(=゚ω゚)ノ อุ๊บส์~
————————————————
ไรท์กลับมาแล้วค่าาหลังจากห่างหายกันไปนานเพราะไรท์เรียนหนักมากมายบวกกับกิจกรรมที่โรงเรียนอีกแต่ไรท์ก็กลับมาตามสัญญานะคะ~ ไรท์จะแต่งลงสองเรื่องพร้อมกันนะคะคือ FNAF เรื่องนึงกับ Yume100 อีกเรื่องนึง(คือเรื่องนี้แหละ) ไรท์จะพยายามอัพตามเวลานะคะ ฝากติดตามเรื่องใหม่สองเรื่องนี้ด้วยนะคะะ ส่วนเรื่องเก่าที่เคยแต่งใครยังไม่เคยอ่านไปอ่านได้นะคะ~
ความคิดเห็น